เวลาชั่งผ่านไปเร็วซะเหลือเกิน เห้ย 15 วันแล้วหรอเนี่ย ในการฝึกงาน
เด็กหนุ่มคนนี้ ยังต้องเรียนรู้ อะไรอีกเยอะแยะ มากมาย บนโลกกว้างใบนี้
...เค้าเดินออกจากห้อง พักน้อยๆ ของเค้าที่เต็มไปได้ความเงียบเหงา
หดหู่ใจ ไร้ซึ่งกำลัง ที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า แต่เค้าคนนี้ก็ไม่ยอมที่จะถอยหลัง เพื่อความสำเร็จ
ในวันนี้ มีเรื่อง คับร้อนใจ อยากจะระบาย กับเพื่อนๆ ที่ฝึกงานมาก ละแล้วเค้าก็หอบกระเป๋าโน๊ตบุ๊คใบโต
พร้อมด้วยความหวัง มุ่งสู่ ตึกราชนครินทร์ ที่ มากไปด้วยคุณค่าประสบการณ์ ตรงในการทำงาน
...เอาละความตั้งใจที่เราอยากจะบอกเพื่อน เริ่มจะคลี่คลายออกมาจากกระบังลม สู่ริมฝีปาก
เราจะเอาไง กันดี เรื่อง โปรเจค ของเรา เอ้าประชุมกันก่อนดี กว่า ความยุ่งยากวุ่นวายเริ่มจะเกิดขึ้น
เมื่อต่างคนต่าง คิดไม่เหมือนกัน ทำไง ดีละเราทีนี้ หาที่ปรึกษา สักคน ดิ เออ พี่เราก็มี เราต้องไม่อายที่จะถาม ....ละแล้ว อุปสรรค ส่วนตัวก็เข้าโถมใส่ ผมทั้งเช้าครับ ท้องเสีย ไปสี่รอบ ว้า แย่จัง ทำไงดีเนี่ย
คุยกันยังไม่เสร็จเลย พี่ก็มาชวนไปถ่ายรายการข้างนอก แต่ผมไม่ได้ ไปหรอกครับ เพราะผม ตัดวิดีโอ ยังไม่เสร็จเลย ก็เลยให้ โจ้ คลองถม กับ น้องแฟ๊บ ของเราไป เรียนรู้งาน แบ่งปันรวยยิ้มให้กันและกัน แต่พวกเราที่เหลือ สามหนุ่มสามหนุ่ม ใช่ว่าจะไม่มีงานน่ะ ครับ ก็มีภาระงาน ที่ได้รับมอบหมายแตกต่างกันไป
..... พอดวงอาทิตย์ เริ่มขยัย ออกจากกลาง หัว พี่ก็เรียกประชุมด่วนเค้า เข้าทางพวกเราพอดี กะว่าจะปรึกษาเรื่องโปรเจคพอดี อิอิ ละแล้ว ความหวัง ที่เราคาดไว้ ก็มีแสงประกาย ออกมาริบรี่ แล้ว เมื่อ พี่เค้าเสนอโปรเจคให้ เอาแล้วครับ พี่น้อง ชีวิต เริ่มจะกรัสับกรัส่ายอีกครั้ง จากที่อ่อนล้ออ่อนแรงกันมา นาน
สรุปได้ โปรเจค ทำแล้ว เฮๆๆ แต่ใช่ว่า จะง่ายน่ะ ครับ ต้องติดตามกันต่อ ว่าจะเป็นอย่างไร
... วันนี้โชคเหมือนจะเข้าข้าง พวกเราเค้า ประทาน แต่สิ่ง ดีๆ มาให้ ครับ อยู่ดีๆ อาจารย์เหมราช พระเอกของเราก็เข้ามาในห้องที่พวกเรากำลังประชุมกัน อยู่ Oh Got อะไรจะสุดยอด ขนาดนั้น จากความมืดมิดในจิตใจของพวกเราที่มัวม่น มานาน ในหัวข้อโปรเจค ก็มีเทพ มาเปิดนำทางแสงสว่าง ให้เราจนได้ ครับ ขอบพระคุณ มากๆ ครับ หลังจากนั้น ก็ทำงาน ตามปกติ สบายใจ ไม่มีเรื่องคับแค้นใจอีกแล้ว 5555+++
เจอกันใหม่ ในตอนหน้า ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น